Φτου Ξελευτερία Για Όλους

Δραπετεύω σημαίνει

τυλίγομαι μες στο φεγγάρι

οι στρώσεις μου θλιμμένες

κουκούλι χρυσαφί
φαντάζουν σαν σπίτι μου
πια

η παρανυχίδα του δημιουργού

των πυγολαμπίδων στέκι

το ζειμπέκικο των αλαφροΐσκιωτων
στην Νύχτας την παραγγελιά
απόψε πάλι θα χορέψω
στος ώμους μου να σηκώσω

το βάρος των καταραμένων.

Τα βήματα μου αργά

τρεκλίζω στη χρυσή μου φυλακή

είμαι σκιά αυτόφωτη

που μηρυκάζει το μερτικό μου
στο έρεβος

δεν βλέπω, μα βλέπω

καμμένη γη
η κάφτρα
που χτυπώ με την παλάμη μου

το Πένθος ξεμεθάει
το μούδιασμα περνάει
χάθηκα τώρα.

Ξημερώνει σημαίνει

τ’αγρίμι πέθανε

έσβησε σαν αναλώσιμο
καχεκτικό παρανάλωμα

πνίγηκε στη σκιά του

μα άφησε βρόγχο επιθανάτιο

το πρώτο θρόισμα

στο φύλλο του πλάτανου
που βλέπεις σα ξυπνάς.

Καταπλακωμένοι στο γκρίζο
της ακινησίας
προσδοκούμε την αιωνιότητα
ενώ ξεχάσαμε
τον χορο του οξυγόνου.

Το κρυφτό της ασφυξίας να το σεβόμαστε
οι εναπομείναντες
γιατι στο
“φτου ξελευτερία για όλους”
η ελευθερία θα κρέμεται
απο μια ανάσα.