Τίαρλεςς

Έχω συλλέξει κάτι δάκρυα στο φλασκί μου
προνόησα για τις μέρες της μεγάλης ξηρασίας
γιατί τέτοιος είμαι
γιατί δυστυχώς με ξέρω
ξέρω πως είναι το κενό
να γεμίζει κάθε κυβικό εκατοστό
το μουδιάσματός σου
οι μέρες να περνάνε
σαν γκιλοτίνα πάνω από το λαιμό σου
και ένας δήμιος
με μάσκα το παιδικό σου πρόσωπο
να γελάει
να γελάει
και να κρύβεται

δεν ξέρω τί είναι πιο τρομαχτικό
η απομόνωση στον ιστό της αράχνης
ή να μη με συγκινεί το θαύμα
της ιριδίζουσας πεταλούδας
καθώς ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια μου
και εγώ να στρέφω το βλέμμα πιο μακριά
πιο μακριά
στην κοιλάδα του Τίποτα
Μου είπαν ότι πρέπει να χαμογελώ
λίγο παραπάνω
γιατί μου δωσε γλωσσόφιλο ο Χάρος
και αποφάσισε να μην με πάρει
τους είπα ότι πρεπει να κλαίνε
λιγό παραπάνω
γιατί αν το μάτι ξεραθεί
καταντάς να γυρνάς με ένα φλασκί
στην κωλότσεπη
σαν και μένα
Μα δε γαμιέται
δε θα πεθάνουμε κι’όλας
στην υγειά μας
ρίχνω δυο σταγόνες στα χείλη
ίσα ίσα
να ραγίσει λίγο η τσιμεντίλα
κοίτα τώρα πόσο πιο μαλακά γίναν
χαμογελώ
μπορεί να μην ξεδίψασα
αλλά είναι και αυτό μια αρχή
θα το πιάσω το μαλακισμένο με τη μάσκα
και θα του χαμογελώ μέχρι να σπάσει