γινομαι τόσος
δα
και συγκρούομαι
στο σαλονι μου
που πας ολόκληρος μαλάκας με κολλημενο τιμόνι και γιατι τρέχεις στο σαλόνι
που πας ολόκληρος μαλάκας με κολλημενο τιμόνι και γιατι τρέχεις στο σαλόνι
έξω οι δρομοι
είναι ανοιχτοί για σένα και αλλα τέτοια
περίεργα που είμαι πολυ μικρος σε
μέγεθος για να απαντήσω όχι λόγω ηλικίας
αλλα να, οι άνθρωποι δε γυρνάνε και με
στηθοσκοπιο ανα χείρας και συνήθως
προσπαθώ να αποφύγω τις σόλες των
παπουτσιων τους αντι να φωναζω.
Άλλες ασχολιες και ιδιοτροπίες στον δικο μου κοσμο το κόκκινο ανθρωπάκι στο φαναρι σημαίνει “ “δέσε τα μάτια σου με αυτό το μαντήλι και προχώρα” ενώ το πράσινο
“φυλάξου
εξωγήινοι κυνηγοί παραμονεύουν με μια
κορναμπίνα” και δώστου μπαμ-μπαμ και
δώστου μπιπ-μπιπ ενίοτε και μπιμπ-μπαμ
για ποικιλία
και κάτι
άλλοι με ράσα και σταυρούς που
σταυροκοπιούνται με μπιγκ-μπανγκ αλλά
ξεφεύγω πάλι απο την ουσία.
Έχω φυλαγμένες
κάτι αργυρές λίρες γιατί στον κόσμο μου
μόνο οι μπύρες είναι χρυσές μάγμα απο
κριθάρι δηλαδή και ένα σιτάρ που θεωρώ
το μαγικό έγχορδο, δημητριακά που λές
ο θυσαυρός,ούτε άνθρακας ούτε 7,9881
γραμμάρια καθαρής βικτωριανής τρέλας,
αλλά τί θεωρώ εγώ δεν έχει και τόση
μεγάλη σημασία θαρρώ
αλλωστε είναι εποχή θερισμού και τα δημητριακά βγάλαν ανακοίνωση κινδύνου
αλλωστε είναι εποχή θερισμού και τα δημητριακά βγάλαν ανακοίνωση κινδύνου
ευτυχώς
πρόλαβα να μεθύσω, δυστυχώς δεν έμαθα
να παίζω σιτάρ.
Το αυτοκινητάκι μου παίρνει κέρματα για να δουλεψει. Όχι ο,τι και ό,τι, αλλά αυτές τις ασημένιες λίρες που προείπα και κάθε φορά που βγάινω στην πολη, περνάω απ’την βικτώρια αφήνω έναν αναστεναγμο 7,9881 γραμμάρια, λέρα γνήσια δηλαδη, παραπατώντας απο το μεθύσι φυλαγόμενος από τους κυνηγούς με ένα μαντήλι στο πρόσωπο με το δίλημμα “να κάτσω να μου την μπουμπουνίσουν να προχωρήσω να με πατήσουν, να φωνάξω να με γράψουν στ’αρχίδια τους να μεγαλώσω να κορνάρω και εγώ ή να γυρίσω σπίτι να κάνω κλικ στην υποδοχή την τελευταία ασημένια λίρα να κάνω γύρα το σαλόνι μου;
Το αυτοκινητάκι μου παίρνει κέρματα για να δουλεψει. Όχι ο,τι και ό,τι, αλλά αυτές τις ασημένιες λίρες που προείπα και κάθε φορά που βγάινω στην πολη, περνάω απ’την βικτώρια αφήνω έναν αναστεναγμο 7,9881 γραμμάρια, λέρα γνήσια δηλαδη, παραπατώντας απο το μεθύσι φυλαγόμενος από τους κυνηγούς με ένα μαντήλι στο πρόσωπο με το δίλημμα “να κάτσω να μου την μπουμπουνίσουν να προχωρήσω να με πατήσουν, να φωνάξω να με γράψουν στ’αρχίδια τους να μεγαλώσω να κορνάρω και εγώ ή να γυρίσω σπίτι να κάνω κλικ στην υποδοχή την τελευταία ασημένια λίρα να κάνω γύρα το σαλόνι μου;
Θα ξαναβγώ 25η. Που θα ναι όλοι κυνηγοί ,αλλά γαλανόλευκοι αυτή τη φορά και από τα μεγάφωνα θα ακούγεται σιτάρ, αυτοί θα παρελαύνουν και εγώ θα γαμιέμαι στα γέλια
παίζοντας
κορώνα-γραμματα την τελευταία μου λέρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου