Παρασκευή 22 Μαΐου 2020

Νυχτοπεταλούδα

Άνοιξα τα μάτια μου η σιωπή του κόσμου ήρθε και θρόνιασε στο γιατί της πρώτης μου ανάσας
Ο λάκος στο κρεβάτι μου πομπώδης και μαύρος
ο λύκος το ίδιο
Αναρριχώμαι σαν κισσός μέχρι το μπάνιο
Κοιτάζω στον καθρέφτη ένα δίσκο με το κεφάλι μου απάνω
Η βρύση στάζει μοιρολόγια κάθε σταγόνα και ένας αποχαιρετισμός
Αμάν αμάν
εξαγνίζω το πρόσωπό μου με απώλεια να κυλήσει κάτι στους παραπόταμους στο δέρμα μου
Χαμογελώ στη νυχτοπεταλούδα πλάι στην πετσέτα
είναι συγκάτοικος πια
Ακίνητη και γκρί με αγκαλιάζει όλος ο συμβολισμός -κάτι κινείται
Χαμογελώ πλατύτερα και η κρούστα στα χείλη σπάει ευωδιάζει το σπίτι κονιάκ και τριαντάφυλλο
Έχω ξεχάσει πως με λένε
Έχω ξεχάσει πώς με λένε
Έχω ξεχάσει
Πώς με λένε;
Καφέ.
Ντουλάπι ανοίγω, βγάζω κούπα ντουλάπι κλείνω, το ξανανοίγω
άντε γαμήσου συμμετρία.
Κουτάλι ψάχνω , κοιτώ τριγύρω, κουτάλια στα άπλυτα πολλά
άντε γαμήσου νοικοκυροσύνη
Τα πηρούνια είναι κουτάλια στα νιάτα τους και σήμερα νιώθω πιο νέος
Δύο πηρουνιές ζάχαρη και μια καφέ
Ανοίγω βραστήρα νομίζω πως έχω πυρετό τρέχω στο μπάνιο να βάλω το θερμόμετρο η νυχτοπεταλούδα τρομάζει πετάει ανοίγω ντουλάπι βρίσκω θερμόμετρο το βάζω ενάμιση λεπτό μπιπ-μπιπ τριανταπέντε και εννιά όσα τα χρονια μου
γελώ
Πάω να κλείσω ντουλάπι άντε γαμησου ντουλαπι έχω ξεχάσει ανοιχτό το βραστήρα και έχει χαλάσει το αυτόματο κλείσιμο κάνω αλμα ως την κουζίνα.
Ατμοί ατμοί παντού ατμοί
μα το Τζέλα Δέλτα δεν είχε φουγάρα
άντε γαμήσου κλάμα
άντε γαμήσου παράδεισε
πιάνω τον βραστήρα να φτιάξω το ελιξίριο.
Δίπλα του κείτεται η νυχτοπεταλούδα
Ανάποδα, νωπή, ακίνητη- κάτι μέσα μου σπάει
Ψάχνω συγκάτοικο.

Δεν υπάρχουν σχόλια: