Καμμένη Γη

Να με πιάνεις τρυφερά από τα μαλλιά
να με ταΐζεις
χώμα προσμονή
και ανάγκη
χτισμένες φωλιές μικρών πουλιών
τα μάτια μας
χορταίνω δάση ολόκληρα
στις χούφτες μου
Έχω να κοιμηθω καλά τρεις χειμώνες
Καμμένη γη καπνίζω
Φουμάρω εκτάσεις
ατέλειωτες
Της ψυχής μου στο μυαλό σου οι προεκτάσεις
γίνονται καπνός
Θέλω να κλείσω τα μάτια μου
Μα
Παράλυτα σπουργίτια
κουρνιάζουν στις κόγχες μου
οι τρίχες σπάνε
τσαλακώνουν τα βλέφαρα
γίνονται υπόστεγα ανασφαλή
κοίτα
έχει να βρέξει τώρα κάτι μέρες
Στέγνωσα μέσα μου
αγάπη μου
και εκτός μου
φουμάρω καμμένη γη
Να με πιάνεις από τα μαλλιά
να με ταΐζεις χώμα
την έχω ανάγκη πια
αυτή τη προσμονή

Ίσως τότε, ίσως , ανθίσει κάτι
και' γώ μπορέσω επιτέλους
να κοιμηθώ καλά
πάνω στα φύλλα του.