Πνίγομαι σε
μια κουταλιά νερό
μόνο που το
κουτάλι είναι σφυρηλατημένο
την εποχή
των γιγάντων
δε θα καταλάβεις
και εγώ δεν
έμαθα να κολυμπώ
μα να κρατάω
την ανάσα μου
και πεθαίνω
μα με βγάζεις
κάθε φορά
μου κάνεις
τεχνητή αναπνοή
τεχνητά
πράγματα δηλαδή για τεχνητους ανθρώπους
με τεχνητά
ζωτικά όργανα
και με
επαναφέρεις
τόσο οσο
μέχρι να
ξαναπνιγώ
και αυτή
είναι μια συνθήκη
δυσλειτουργική
θα έλεγε κανείς
αλλά δική
μας συνθήκη
και κανένας
δεν μπορει να μας την πάρει
μονάχα οι
γίγαντες
που δονούνται
παλι
τα θεμέλια
μου, απο το βηματισμό τους
είναι κοντά,
κρύψου
και έρχονται
να μου προσφέρουν αίμα
για την
τεχνητή καρδιά μου
λίγο ψέμα
τόσο όσο
να γεμίσω το
κουτάλι μου
να πνιγώ σε
κάτι με λίγο χρώμα για αλλαγή
μήπως και
αυτή τη φορά
μου προσφέρεις
μια κανονική αναπνοή
όπως μου
αξίζει
τόση όση
χρειάζεται
για να βγω
απο το κουτάλι
και να ξεριζώσω
τα μάτια των γιγάντων με αυτό
ώστε να μην
μπορούν να ξαναβρούν το δρόμο
τόση όση
χρειάζεται
για να ξαναδώ απο το ένα μου τεχνητό μάτι
για να ξαναδώ απο το ένα μου τεχνητό μάτι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου