Με το σεις -με το μας,έπεται-

Ζωή μιας χρήσης
βρεγμένα σεντόνια από ανεκπλήρωτα όνειρα
ναι κάποιες φορές
ακόμα και τα δάκρυα κλαίνε.

Σε μια κάποια δύση,
θα ξημερώνει όμως τώρα
Ένας γιατρός-ράφτης μεταμοσχεύει φερμουάρ στα βλέφαρά σου

γενικευμένες ειδικότητες και διακρίσεις.

“Δεν βλέπω,δεν βλέπω”
γιατί, να κλάψεις μπορείς;
“Δε νοιώθω, δε νοιώθω”

γιατί να αγγίξεις, σε παίρνει;

Γίνεται σήψη η θλίψη

Όλα μιας χρήσης.
Έχω βρεγμένα σεντόνια

από σπερματικές εκρήξεις.
Είναι το χρήμα στο λαιμό μου κόμπο κάνει
πουλάω λογοπαίγνια και πνίγομαι στην ενοχή.

Μα,
έχω μια αμυδρή υποψία πως οι άνθρωποι δεν ακούνε
μονάχα ερμηνεύουν ότι λες σύμφωνα με το “εγώ” τους
Εκλείψεις
Και με τη ζωή;
Αυθεντίας επικλήσεις από κατακερματισμένες συνειδήσεις.

Έχω γρίφους απόθεμα για όλες σου τις ρήσεις.
Με το σεις και με το σας.
Παραμύθια της χαλιμάς
-πάλι βιάζεσαι-

δεν έχεις τίποτα να μου καταλογίσεις.
Ας μιλήσουμε για εμάς..

Ακούω.