Στο μεταίχμιο

Κάθομαι παντα στην άκρη του τραπεζιού
με λίγο πιο ακονισμένους κυνόδοντες
 και πρωμετωπίδα γεμάτη μυστήριο
είπαν
αυτοί που με τα κόπρανα της μόνας λίζας χόρταιναν
τον ερχομό του εγγονού του κενού
Κάθομαι πάντα στην άκρη του τραπεζιού
με μάτια ξυράφια
και μάρτυρες τριάκοντα αργυρά
μαρτύρια
ξυπόλυτος,
γυμνός
και νηστικός
αρέσκομαι όταν ρεύονται
μα πάντα στην άκρη του τραπεζιού,
σε ένα δείπνο φανερό,
για να χω πρόσβαση
στα τρία καρφιά και στα τριάκοντα ψέμματα
κάθομαι πάντα στην άκρη του τραπεζιού
για να θυμάμαι
πως με τριαντατρία σκουρισμένα και αργύρια
άηχα δήθεν
αχρηστεύω τους τραπεζίτες
και φτάνω τον άνθρωπο
στο απαρνημένο του αναπόφευκτο.

δορίαιχμος