Μάυρος Κύκνος

Δεν είμαστε οι στιγμές μας
οι στιγμές μας είναι εμείς
Αντι-λέγεις;
είναι ο χτύπος της καρδιάς μου
ένας.
Ο πρώτος απο τη γέννεση
και ο τελευταίος
στο κυκνειο άσμα,
του μαύρου εξόριστου κύκνου.
Σαν ένα ξεκούρδιστο σπασμένο ρολόι.
που παραδόξως ακούει τα θέλω σου.
Ναι,ο χρόνος ακούει μουσική,
απο το γέλιο ενός τρελού,
ως το κλάμα ενός μωρού,
από τα πιο όμορφα ουράνια τόξα..
που κάνουν τα μάτια, στο φώς.
Στο υποτιμημένο φως του φεγγαριού.
Είναι απλά ο τρόπος του χρόνου
να κάνει τον οίστρο του,
Αστέρια.
Οι αναμνηστικες φωτογραφίες του σύμπαντος
Για εμάς.
Για να χούμε να ταξιδεύουμε.....
Όντως έχω πάει μακριά
Όντως έχω νοιώσει ο τελευταίος άνθρωπος.
Για να μπορώ να είμαι απόλυτος, τουλάχιστον σε ένα πράγμα
οι συναστροφές ψυχών είναι σαν
απόδοση τιμής στην Αγάπη ,
Στο μοίρασμα.
Στό πιο όμορφο
στο πιό μαγικο, αρχέγωνο ένστικτο,
σε αυτό για το οποίο οι άνθρωποι είμαστε πλασμένοι.
Τουλάχιστον αυτό το χρωστάμε στα αστέρια.
Ευχαριστώ.
Άνθρωποι- Αστέρια.

~~~~~

Το αγρίμι και ο μισάνθρωπος κάποτε μέσα μου διεκδίκησαν τη μοναξιά
Στην αρχή νίκησε το αγρίμι.
Μέχρι που εμφανίστηκε απο το πουθενά ένας Άνθρωπος
που δεν ήταν μισός
αλλά ούτε μισούσε.
Και όταν κοίταξα καλύτερα είδα οτι ήμουν εγώ,σα να μου φώναζα απο έτη φωτός μακριά
''Αν δεν μπορείς να μοιραστείς τις στιγμές τότε,
τις εξορίζεις και γίνεσαι αυτό που μισείς''
Και τότε,
γίνομαι η στιγμή.
γίνομαι ο χρόνος που χορεύει με τη μουσική.
Και η δικαίωση του μαύρου κύκνου
στην διεκδίκηση της Ισότητας.
Γίνομαι το κλάμμα μου σαν μωρό,
το πρώτο.
η πρώτη μου στιγμή
στο χωροχρονικό κονσέρτο του Χάους.
Το κύκνειο άσμα
που τραγουδήθηκε
από Ανθρώπους Αστέρια.
Γιατί ναι,δεν υπάρχει Αρχή και Τέλος,
απλά Υπάρχει αυτό που αναζητούμε στις στιγμές
Παντοτινές φωτογραφίες για
να'χουμε να θυμόμαστε.

 ~~~~~

Μια μέρα ένας νεογέννητος,εξόριστος,μαύρος,ερωτευμένος με ουράνια τόξα κύκνος, αποφάσισε να μην κλάψει.
Αλλά να γελάσει..
Όχι,
Όχι σαν τρελός,αλλα σα φόρο τιμής
στη Ζωή..
Και μετά να διεκδίκήσει τα αυτονόητα
Και κάπως έτσι ξεκινησαν όλα.

δορίαιχμος