κάπως έτσι

---Αφιερωμενο σε οσους παλευουν για να ειμαστε ελευθεροι και σε οσους εχει στερηθει για εστω και μια μερα την Ελευθερια τους σαν αντιτιμο.Ξερουν αυτοι--

Θα ξυπνησω ενα πρωι και δε θα ναι πρωι
θα ναι κατι σαν ονειρο ,αλλα μητε ονειρο θα ειναι
στην ατμοσφαιρα θα αιωρειται μια ακαταμαχητη μυρωδια,
αυτη της ελευθεριας
στο δωματιο θα ιπτανται σωματιδια μελωδιας -
νοτες διασπαρτες κραυγες
εκστασης και ασιοδοξιας..
ο χρονος ο ιδιος θα εχει μεθυσει -
θα'ναι θαμπος  σε μια στιγμη θα ειμαι σπιτι μου,στην ιδια στους δρομους,
εξω,
σε νοσοκομειων διαδρομους
να πεταω χαρτινα, κοκκινα, πεντακτινα αστερια
σε αστερανθρωπους
που νοσησαν απ΄τη δικη μας αρρωστια
της μιζεριας,του θανατου- οχι του φυσικου
αυτου που σαν ειδος καναμε συνηθεια..
και το σωμα μου θα ναι διαφανο
δε θα με βλεπεις
για να περναω απο μεσα απο τα τσιμεντενια κλουβια τους,
καμουφλαζ ανταρτικου ψυχων,
που κερδισαμε ~
και η ψυχη μου θα ειναι στην πιο ψηλη κορφη
αυτου του κοσμου,
που δε θα ειναι κοσμος,αλλα κατι αλλο~
μητε ονειρο, -θα΄ναι-
μαζι με αλλες ορφανες,απατριδες,νωθες
αβαφτιστες,αφορμαριστες,ακαλουπωτες ψυχες -
χωρις ολα αυτα τα επιθετα~
Γιατι δε θα υπαρχουν μεγαλοπρεπη επιθετα
και τα πιο απλα ποιηματα,
θα γραφονται σε αυτες τις πιο ψηλες κορφες
απο τετοιες ολογυμνες ψυχες
σε ενα ονειρο που δεν ηταν ονειρο-
μητε ουτοπια,
σε μια πραγματικη φαντασια
σε μια αναμνηση που μελει να γινει..
Ναι, οι ψυχες μιλουν
και οταν ψιθυριζουν -
μπουμπουνιζει ο ουρανος
και τοτε ριχνει κεραυνους - εορταστικους
θα ειναι η μπορα της καθαρσης - και της αρχης
ΜΠΟΥΜ - ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ !
ΜΠΟΥΜ - ΙΣΟΤΗΤΑ !
ΜΠΟΥΜ - ΕΙΡΗΝΗ !
τοσο απλα κεραυνοποιηματα..
μονολεκτικα αριστουργηματα -
γιατι μετα απο μια παρακμη πολυπλοκοτητας
σειρα εχει αιωνιοτητα απλοτητας ~
και το μυαλο μου θα ειναι στις πεντε ηπειρους και στις εφτα θαλασσες
στα απομειναρια των θυματων
και στις σταχτες των θυτων
να συλλεγει ευλαβικα διαμελησμενες θυσιες -
και να φροντιζει να μην υπαρξει αναζωπυρωση..
εκει,εκει,εκει
μου προσταζε η καρδια μου
αυτη που σκοτωσα γιατι δε δεχομουν προσταγες..
αυτη που προδωσα και εγινε λαθραια ---
τι και αν περασα συνορα για να την απαρνηθω,
αυτο το πρωι η ιδια μου η καρδια εσβησε τα συνορα
για να με ανταμωσει ξανα.
και καπως ετσι..
Ξεκινησαν
ολα.

δοριαιχμος