Απο τύχη

Το αγόρι καθόταν στο παγκάκι
το σκουλαρίκι της νιότης
κρεμόταν
απ’τον οίστρο του
διάβαζε το βιβλίο του
καθώς υπογράμμιζε τις καμπυλότητες του
χρόνου
άχαρος
σαν ζωγράφος που κρατά
το πινέλο ανάποδα
ήθελε να είναι άλογο
μα τού έλαχε ξεβρασμένος ιππόκαμπος
στη στεριά
έχουμε αποτύχει – ψιθύρισε
ένας παππούλης παραδίπλα
που έψαχνε τα σκουπίδια
έκανε το σταυρό του
και έστρωσε το Μυστικό του Δείπνο
στον κάδο
απ’τον πεζόδρομο περνούσαν
νταλίκες ψυγεία
είμαστε στοιβαγμένα κρέατα
έχουμε αποτύχει
ο θεός άδειαζε το τασάκι του στα σύννεφα
η ζωή είναι πιο ειρωνική
από κλεψύδρα σε αμμοθύελλα
τα καναρίνια στα γύρω μπαλκόνια
βγάζαν ιαχές πολέμου
οι ψυχροί φανοί των δρόμων
τον έκαναν να κουρνιάσει
έχουμε αποτύχει
οι ακάλυπτοι μοιρολογούσαν
τον επίλογο των αυτόχειρων
τράβηξε τα εντόσθια του
και βγήκαν χριστουγεννιάτικα λαμπιόνια
έκλαψε
στέρεψε
δίψασε

Το κορίτσι τον πλησίασε και του πρόσφερε το μπουκάλι της.
Από τύχη.