Τετάρτη 19 Σεπτεμβρίου 2018

Τίαρλεςς

Έχω συλλέξει κάτι δάκρυα στο φλασκί μου
προνόησα για τις μέρες της μεγάλης ξηρασίας
γιατί τέτοιος είμαι
γιατί δυστυχώς με ξέρω
ξέρω πως είναι το κενό
να γεμίζει κάθε κυβικό εκατοστό
το μουδιάσματός σου
οι μέρες να περνάνε
σαν γκιλοτίνα πάνω από το λαιμό σου
και ένας δήμιος
με μάσκα το παιδικό σου πρόσωπο
να γελάει
να γελάει
και να κρύβεται

δεν ξέρω τί είναι πιο τρομαχτικό
η απομόνωση στον ιστό της αράχνης
ή να μη με συγκινεί το θαύμα
της ιριδίζουσας πεταλούδας
καθώς ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια μου
και εγώ να στρέφω το βλέμμα πιο μακριά
πιο μακριά
στην κοιλάδα του Τίποτα

Μου είπαν ότι πρέπει να χαμογελώ
λίγο παραπάνω
γιατί μου δωσε γλωσσόφιλο ο Χάρος
και αποφάσισε να μην με πάρει
τους είπα ότι πρεπει να κλαίνε
λιγό παραπάνω
γιατί αν το μάτι ξεραθεί
καταντάς να γυρνάς με ένα φλασκί
στην κωλότσεπη
σαν και μένα
Μα δε γαμιέται
δε θα πεθάνουμε κι’όλας
στην υγειά μας
ρίχνω δυο σταγόνες στα χείλη
ίσα ίσα
να ραγίσει λίγο η τσιμεντίλα
κοίτα τώρα πόσο πιο μαλακά γίναν
χαμογελώ
μπορεί να μην ξεδίψασα
αλλά είναι και αυτό μια αρχή
θα το πιάσω το μαλακισμένο με τη μάσκα
και θα του χαμογελώ μέχρι να σπάσει

Δεν υπάρχουν σχόλια: