Κυριακή 17 Ιουνίου 2018

τηλεγράφημα


Θρονιαστήκαμε στις ανημπόριες μας και τις βαφτίσαμε
τεστ
τώρα η σαρκοφάγα μέθεξις στήνει καραούλι σε ηλεκτρονικά λημέρια
μηδενικα και άσσοι οι παντιέρες μας
μελάνια που εξατμίζονται στο προσάναμμα του φοβάμαι
και αρωματίζουν τη θράκα του επόμενου

κοίτα, οι απο πάνω έχουν βάλει και ψήνουν

Θέλω να κολυμπήσεις ως εδώ
και να μου εξηγήσεις πως γίνεται
να πατώνω σε αχαρτογράφητα νερά
ύστερα να με συνθλίψεις
και να με κάνεις άλλο ένα παράσημο του χρόνου
στον πόλεμο βράχος και κύμα
βαφτίζεται σήμερα ο δόλος του Θεού

Οι ωκεανοί τέμνονται καθέτως απο την μπάρα
που αναβοσβήνει στον κειμενογράφο μου
γίνομαι άσσος και καταγγέλω το φόβο
πιάσε τον θρόνο απο την άλλη
και βόηθα με να τον πετάξουμε στα πιο σκοτεινά νερά
να γίνουν κοράλλια που θα κατοικήσουν
κοπάδια απο τα πιο απομονωμένα πλάσματα
αυτα που δε βλέπουν,δεν ακούν δεν αναπνέουν
τα πιο τοξικά

γίνομαι μηδέν και εξυμνώ το έρεβος

Ο λυρισμός δεν έχει ανταλλακτικά
ούτε συναρμολογείται σε κάποιο υπόγειο
το ανελέητο σφυροκόπημα της ύπαρξης
θα σε βρει στα πιο σπινθιροβόλα χτυποκάρδια
αλλά τι ξέρω και γω πάντα σπάταλος ήμουν
στιγμών, κυμάτων, κάρβουνων,
τεστ

Ένα μηδέν μηδέν μηδέν ένα
λέω σήμερα να μην σπάσω το ποίημα
να το αφήσω να γιγαντωθεί
όπως ο άρτος και τα θεάματα
σε επιθετική τροχιά μα γνώριμη
να μην φοβηθούμε για αλλαγή
και να κάνουμε το δικό μας τσιμπούσι απο ανεκπλήρωτες ανάγκες
να βαφτιστούμε στο κρασί
να χτίσουμε πάνω στο σύστημα το δυαδικό με τα δικά μας κοράλλια
εμπρός για νέους κόσμους όπου τα λάβαρα θα είναι απλά ανάμνηση

θα σε ευχαριστήσω μετά πολύ μετά
μου περισσεύει λίγος χρόνος
και τελικά δε θα σπάσω το ποίημα
γιατί στην ουσία δεν έχω κάτι καινούργιο να πω
γιατί στην ουσία δεν έχω κάτι
δεν έχω ουσία
αλλά γεμίζω στάδια

Παρακολούθα με πίστη και ευλάβεια
άρτος και θεάματα
και μια θάλασσα που αφήνει ευγκαύματα
ενώ βρέχει
ενώ βρέχει
ενώ βρέχει

βαφτίζεται ο δόλος του θεού
και συ θέλεις να κολυμπήσω ως εσένα
μα εγώ πατώνω στα αχαρτογραφητα νερά
γιατί πατώνω σε αχαρτογράφητα νερά;

Γκοοοολ!
Ψωμί;

Δεν υπάρχουν σχόλια: