κλίκ

Εσύ που γνωρίζεις την ύπαρξη της πόρτας και οδεύεις προς τα εκεί. Μπράβο
Εσύ. Εσύ που την πέρασες και είσαι ήδη στο άλλο δωμάτιο. Συγχαρητήρια είσαι ένα βήμα πιο κοντά
Εσύ, ναι εσύ που δεν καταλαβαίνεις καν για τί πράγμα μιλάω,
αν έχω χρόνο θα σου εξηγήσω. Κατά τ' άλλα απόλαυσε την ευτυχία της άγνοιας, αλλά φρόντισε να μη διαρκέσει πολύ.
η ευτυχία βρίσκεται αλλού.
Εσύ που όχι μόνο έχεις δει την πόρτα,
αλλά έχεις χτύπησες για να μπεις,
εσύ που μπούκαρες και μπήκες με τσαμπουκά και με υφάκι,
εσύ που έμεινες να την κοιτάς σα χάνος.
Εσύ.
Όλοι εσείς,
οι ξυλουργοί,
οι γκρεμιστές,
οι μεταίχμιοι ηδονοβλεψίες της ψευδούς πραγματικότητας.
Σταματήστε να κοιτάτε από την κλειδαρότρυπα.
Και απλά για λίγο,
για μια στιγμή σηκώστε το κεφάλι ψηλά
Βλέπεις κάτι που πρέπει να περάσεις;
Ούτε εγώ.
Βλέπεις κάτι
που ορίζεται από το Άπειρο;
Όχι. Γιατί το Άπειρο δεν έχει ανάγκη να ορίσει
απλά να καταπιεί
και να φτύσει
το λαίμαργο τώρα.
Η μόνη ελευθερία είναι ένα κλικ πριν τη συνειδητοποιησή της
λίγο πριν πατήσεις τη σκανδάλη και πυροβολήσεις με αστέρια τους αιώνιους
κράχτες της.
Τον εκάστοτε θεό.
Ο άνθρωπος φοβάται την ελευθερία
λίγοι πετάνε σε αυτό που κάποιοι ονόμασαν Αναρχία
άλλοι με λόγια,με τραγούδια
άλλοι με φιλιά, με όνειρα με πράξεις
ονόμασέ το, ζήσε το.
Κάποιοι μάλιστα, με φωτιές θα κάψουν τις πόρτες που νόμισες ότι υπήρξαν.
Δεν είμαι καταστροφολάγνος
απεναντίας.
Μακάρι να μπορούσα να “αγοράσω” όλα τα χαρτονομίσματα του κόσμου
να το τοποθετήσω ένα-ένα στο θόλο του ουρανού
ή να τα ράψω στα σύννεφα και μετά να τα κάψω.
Να τα κάνω το μεγαλύτερο πυροτέχνημα,
για το μεγαλύτερο φιάσκο της “ανθρωπότητας”.
Και μετα να πηδήξω από τη σκάλα που έχτισα με όλα τα νομίσματα του κόσμου. Σαν εμμονικός συλλέκτης μόνο και μόνο για να απολαύσω το πυροτέχνημα
Από τη γή εώς τον ουρανό. Μόνος μου.
Ένα-ένα. Έτσι,
έχτισα αυτήν την σκάλα.
Δεν είναι ότι έχω κάτι με τα χρήματα,απλά έτσι
για να δεις
ότι αν θες
μπορείς
να
ΠΕΤΑΞΕΙΣ

Δορίαιχμος