Τρίτη 4 Μαρτίου 2014

η ιστορια στη βροχή κατοικεί


-Με ακουστικά.-
Και αν κόπασε λιγο η βροχή είναι για να μης μας μαστιγώσει κατακέφαλα η πραγματικότητα
να μη ξυστούν απο ξυράφια τοξικά τα γκρίζα σπιρτόκουτα που μας στεγάζουν
και τσιμεντένια απολιθώματα,
 βαθουλώματα κάνουν στα παρμπρίζ των τυφλών οφθαλμών μας.
η ύπαρξή μας αναπνέει  μόνο στην ανυπαρξία των άλλων και αυτό..; Είναι χειρότερο απο το θάνατο τον ίδιο.
Στο κόσμο αυτό των τυφλών να εύχεσαι να βρέχει πιο συχνά.
Και όταν βρέχει,πίστεψε με,να το ακούς.
Αν ακούσεις καλά τη στιγμή που η ψιχάλα αυτοκτονεί στο τσιμέντο
 και αναπηδά,
σε αυτη τη μικρή σταγόνα, θα ακούσεις όλη την ιστορία της ανθρωπότητας.
Όλη.
Από το τέλος της,
στην αρχή της.
Και αν είσαι τυχερός,μπορεί να δεις φευγαλέα τη σκιά σου να κολυμπάει εκστατικά στον ωκεανό των λιγοστών ζωντανών ψυχών.
δορίαιχμος