Νόμισ{μ}α

Και ξαποσταίνω στην ανάσα του προδότη πέντε 'αχ' πριν την ισοπέδωση του Κυρίου,{πόνος και γέλιο μαζί αλλά μην φτάσει παραπέρα}
γιατί τα πιο ανοιξείδωτα καρφιά βρωμοκοπάνε τη σήψη της αιωνιότητας.
Ψαχουλεύω ανάμεσα σε παιχνίδια,
θανατηφόρα φλογοβόλα μανταλάκια,
σε μπουγάδες των φαντασμάτων του χτές.
Μπαινω λίγο λίγο μέσα σου και ξαναβγαίνω, αλλά κατάληψη έξω σου κάνω/
με τη μορφή καυσαερίου και συ πνίγεσαι σε μια νάυλον σακούλα γεμάτη κάρβουνα απο καμμένες υποσχέσεις .
Η φωτιά ρέει σαν νερό στον κόσμο μου/ μικροί τετράποδοι νευρώνες μυρηκάζουν χωρίς τσοπάνι στα βοσκοτόπια της απέραντης αξιακής αγραμματοσύνης μου.
Πέφτω στο κενό μέσα και αφήνομαι στο ρεύμα της ασυνέχειας.
Αυτή ξέρει.
Εμπιστεύομαι αυτο που δεν έχει ειπωθεί
γιατί από το αυτί στο στόμα/ μια προδοσία δρόμος
και πράττω αυτά που φοβάμαι και ας έχω το φόβο μεγάλο αδερφό.
Αν ποτέ υποταχτώ σε κάτι θα είναι σε αυτό που έχει αποποιηθεί την υποταγή
όχι για να το μολύνω με αυτό που δεν γνώρισε ποτέ.
αλλά για να καταλάβει πως αποφάσισε σωστά.
Η λογική,η συνοχή,με τρελαίνουν γιατί είναι η μία όψη του νομίσματος που νόμιζα πως είχα,
μέχρι που μια μέρα ψαχουλεύοντας τις τσέπες μου χαρμάνης είδα και την άλλη.
Αλλά το έδωσα σε ένα ζητιάνο.
και τώρα ξεφορτώθηκα το νόμισμα/
και το καλύτερο;
Συνειδητοποίησα πως δεν το είχα ανάγκη.Ποτέ
δορίαιχμος