Πέμπτη 12 Δεκεμβρίου 2013

'Οταν

Όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω μικρός ,τόσο μικρός που να χωράω στα ανόητα μεγάλα κούφια λόγια
 που ξεστόμισα μεγάλος//
Όταν ξεφουσκώσω μνήμες, μπαλόνι θέλω να έχω υπάρξει
Ένα τεράστιο περήφανο,ολοστρόγγυλο μπαλόνι  που τό'σκασε  απ'τα χέρια πεντάχρου παιδιού σε λούνα-παρκ /
για να δει τον κόσμο απο ψηλά,
λίγο πριν το συνθλίψει η ατμοσφαιρική πίεση, πανυγηρικά..
'Οταν με υιοθετήσει η Αναρχία,  ατμοσφαιρική πίεση να μη θέλω να γίνω/ γιατί καμιά άλλη πίεση δε θα μού'χει απομείνει.
Οι αόρατοι βούρδουλες εξατμίζονται πέντε λεπτά μετά τη βροχή.
Όταν ξεβάφω γκρί,
θέλω να είμαι το πιό έντονο μπλέ για τους τυφλούς
και το πιό πορφυρό κόκκινο για τους ανέραστους.
Όταν ματώσω πλήξη, θέλω το οινόπνευμά μου να έχει περισσότερα λευκά αιμοσφαίρια από το αίμα μου
 και 40% αλκοόλη/
 για να μεθάω τους αποστειρωμένους καθωσπρέπει .
Όταν ξεχειλίζω αμαρτία, δε θέλω ημίμετρα,
θέλω να είμαι το αφορισμένο, αβάφτιστο νεογνό /
Αυτό που βλέπουν οι κυράδες και σταυροκοπιόνται
 γιατί το ανεξερεύντητο,
σατανικό  τους το έχουν ερμηνεύσει .Ρασοφόροι εγκληματίες,προδότες του μαύρου.
'Οταν ξαναπώ ''όταν'' θέλω να με σκοτώσω.
Θέλω να εφεύρω μια μηχανή που να ξαναφέρει στη ζωή φίλους που δε γνώρισα ποτέ
Νίτσε,Μπουκόφσκι,Θορώ,Καμύ και πόσους άλλους/
 που καραδοκούν ανάμεσα στο κούφιο ταβάνι σου και το ασύλληπτο του ουρανού.Φίλοι.
'Οταν..Ωχ.
Με σκότωσα.
Αλλά τουλάχιστον έζησα/
 όταν πέθανα είχα πολλά ζήσει,
είχα;/
Πολλά περισσότερα από όσα προσδοκούσα.
Καί κάτι στίχους περίσσεμα από όσους νόμιζα ότι αντεχω
δορίαιχμος

Δεν υπάρχουν σχόλια: