Τετάρτη 22 Μαΐου 2013

Σκόρπιες Σκέψεις

Είμαστε η γενιά που γεννήθηκε απο μάνα την αποδόμηση και πατέρα τον μηδενισμό.
Γαλουχήθηκε απο λάθη των γονιών των γονιών μας,
ρεύτηκε τα κατάλοιπα πολέμων και κατοχών
και μετα αποκοιμήθηκε σε ξύλινα κρεβάτια ελπίδων..που ύστερα καθρεφτίστηκαν σε προσδοκίες.
Προσδοκίες και ξένα όνειρα.. στα βρεφικά σωματά μας,χωρίς καν να ερωτηθούμε για αυτό.Είμαστε η γενιά που  ήταν μάρτυρας και συμμέτοχος ενος μέσου τελείως εκφυλισμένου πλέον,
της τηλεόρασης και αυτού που πλέον πρεσβεύει.Παρακολουθήσαμε προσεχτικά την παρακμή της τη σκεύρωση -ναι αυτο  πρεσβεύει-της συλλογικής συνείδησης ,την αφαίμαξη της ελπίδας.Όχι μόνο το αφήσαμε να συμβεί αλλά και τώρα που γνωρίζουμε για δαύτο,γινόμαστε απο μάρτυρες, συνένοχοι του εγκλήματος.
Είμαστε η γενιά που επειδή δε χρειάστηκε να πολεμήσει για τα αυτονόητα,να είναι η πρώτη που θα  ζήσει την πραγματική άλλαγη,το πραγματικό  όνειρο,την πολυπόθητη ουτοπία,να ανέβει ένα σκαλοπάτι στη σκάλα της εξέλιξης, -υποκειμενικό-.
Εντερνίστηκε ύστερα απο εθελούσια πλύση εγκεφάλου,έκαψε το τελευταίο της πίξελ στον εγκέφαλο,σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης και στη συλλογή''μου αρέσει'' για να καλύψει το κενό που άφησε η απώθηση του ανθρώπινου γίγνεσθαι,με ψηφιακά ''καλύπτω το κενό μου''
και ψυχαναγκαστικούς γύψους ματαιοδοξίας.σε κάποιο μεγάλο όνομα ερμηνευτή της.....
πίστας.
Που αυτο-βαφτίστηκε μουσική..Και από την άλλη γαμώ την κοινωνία μου,είμαστε η γενιά που έσκυψε το σάπιο κεφάλι της για να μη βλέπει,-κατάντια;!-τους άστεγους που επειδή ακριβώς σκύψαμε το κεφάλι ,για να μη βλέπουμε ο ένας τον άλλον στα μάτια.. -απο ερινύες, για το τί αφησαμε να συμβεί.-ακριβώς για Αυτό.Μπορούμε και τους βλέπουμε.Οι άλλοι, οι απο πάνω το άφησαν να συμβεί.Εμείς, ας το σβήσουμε απο τη μνήμη μας με μια τζούρα απο τη σίσα μας
που οι απο πάνω εθελούσια έβαλαν τα υγρά μπαταρίας και τη χλωρίνη  να αναπνεύσουμε.Για να ξεχάσουμε ότι θα μας φορολογήσουν και το οξυγόνο στο άμεσο μέλλον.
Είμαστε παιδιά των ναρκωτικών που γέννησε η κρίση και ''γινόμαστε'' με δόσεις απο 1 ευρώ.
Γιατί όσο περισσότεροι φύγουν απο τη μέσα,τόσο καλύτερα.
Είμαστε λοιπόν η ανεπιθύμητη πλέμπα,έτσι μας έκαναν,έτσι μας κάνουν ..
να σκεφτόμαστε
''Να μείνουμε κάτω'',
''χαμηλά το κεφάλι'',
αν θελήσεις να υπάρξεις έξω απο τα στεγανά μας,θα σε κλείσουμε φυλακή,θα σε αφορίσουμε,θα σε ποτίσουμε σίσα πίξελ,παντελιδόπρετεντέρηδες και ψηφιακά ''μου αρέσει''
-ξεκόλλα ρε-
αλλά και κόκες αν έτυχε να γεννηθείς ένα σκαλοπάτι πιο κοντάτων συστημικά προνομιούχων ζόμπι.
Σάπια όνειρα,φτώχιες,ανεργίες,κρίσεις,εκρήξεις και μα τον άγιο Δολλάριο πια,ξύπνα και πολέμα !
Οπως μπορείς για αρχή, αλλά κάντο.
Αμφισβήτησε,φώναξε,αποδόμησε,αυτοδημιούργησε,νιώσε, για αλλαγή, είναι δύσκολη η αρχή το ξέρω.

Και παραδόξως, είναι ο μοναδικός πόλεμος που ξεκινά με μια ατομική συνειδητοποίηση,
''Ας είμαι αυτό που οι απόγονοί μου θα ναι περήφανοι'' και εγω απόγονος υπήρξα.
.Είμαστε η γενιά που αν δεν είμαστε πρόθυμη να τα δώσουμε όλα για όλα για να γκρεμίσουμε τον τοίχο
ανάμεσα σε μας και τα αστέρια..
θα αργοπεθαίνουμε ρίχνοντας λιθαράκια για το χτίσιμο του τοίχου.

Αντί να γινόμαστε γροθιές ,που θα το γκρεμίσουν συθέμελα.

δορίαιχμος

Κυριακή 5 Μαΐου 2013

Σιχάινομαι τις συμβουλές.Στο έχω πει;

Στον δρόμο της ματαιοδοξίας
περπατουν μαζί δύο μίζερα τερατουργήματα
η ματαιότητα και η δόξα.
Διάλεγε προσεχτικα τους συμπορευτές σου

όταν το βέλος ακονιζόταν

Ο Νεαρός ινδιάνος μόλις είχε ξυπνήσει
στον ύπνο του τα λόγια της θάλασσας ήταν πέρα απο το ακουστικό του φάσματα..
γιατί βρισκόταν στο πιο απύθμενο κομμάτι
Άνοιξε τα μάτια του απότομα
μόλις ειχε αποκοδικωποιήσει το νοημα της Υπαρξής του.
''Στο τέλος αυτό που μετράει δεν είναι τίποτα,
γιατί δε ξέρεις πως θα είσαι
στο τέλος.
Αυτό που μετρά τώρα
είναι να ζεις τη στιγμή λίγο πιο μέσα απο την επιδερμίδα,εκει που πιάνει και λίγο καρδιά.
Πήγαινε όπου δεν έχεις ξαναπάει ώς τώρα
και πήγαινε για σένα.''
Αυτές ήταν οι πρώτες λέξεις της καινούργιας μέρας του ,
ήταν σα να έμαθε να μιλά
από την Αρχή.

Ξέρεις;