Παρασκευή 15 Φεβρουαρίου 2013

Στο μεταίχμιο

Κάθομαι παντα στην άκρη του τραπεζιού
με λίγο πιο ακονισμένους κυνόδοντες
 και πρωμετωπίδα γεμάτη μυστήριο
είπαν
αυτοί που με τα κόπρανα της μόνας λίζας χόρταιναν
τον ερχομό του εγγονού του κενού
Κάθομαι πάντα στην άκρη του τραπεζιού
με μάτια ξυράφια
και μάρτυρες τριάκοντα αργυρά
μαρτύρια
ξυπόλυτος,
γυμνός
και νηστικός
αρέσκομαι όταν ρεύονται
μα πάντα στην άκρη του τραπεζιού,
σε ένα δείπνο φανερό,
για να χω πρόσβαση
στα τρία καρφιά και στα τριάκοντα ψέμματα
κάθομαι πάντα στην άκρη του τραπεζιού
για να θυμάμαι
πως με τριαντατρία σκουρισμένα και αργύρια
άηχα δήθεν
αχρηστεύω τους τραπεζίτες
και φτάνω τον άνθρωπο
στο απαρνημένο του αναπόφευκτο.

δορίαιχμος

Δεν υπάρχουν σχόλια: