πρώτος άνθρωπος

δεν είναι λέξεις αυτές,είναι μπαρουτιασμένες συνειδήσεις στην εκκωφαντική σιωπή τους.
Είναι εικόνες αποτυπωμένες στο λευκό πανί τους
είναι παραμύθια στην υπερ-λογική τους
ποιοί είναι αυτοί ;
Κάνω ένα διάλειμμα απο το διάλειμμα της επιβίωσής μου
παίρνω εμβρυική στάση στη μήτρα της ψευδαισθησής μου και
κάνω ανασκόπηση στη ζωή μου πριν γεννηθώ και δω τα χρώματα.
Υπήρξα χάος,κενό και απροσδιόριστο
και άχρονο και τίποτα και όλα
και είμαι ένα και είμαι ύλη και ορίζομαι
και κάθε μέρα
 με όρια και ....
Εκρύγνημαι.
Μα στάσου λίγο για να σου πω την ιστορία μου
είναι δική σου μα την έσβησες με χάρη.
Είμαι μια πνοή στοιβαγμένη άτσαλα σε ένα φορέα που δεν αναπνέει.
Αμπάρωσαν τους πόρους μου με τροχοφόρα νέφη
και επικάλυψαν τους πνεύμονες μου με αριθμημένα βρώμικα χαρτιά
μα  λαχανιάζω ενώ δεν τρέχω
και δεν μπορώ να πάρω ανάσα ενώ αναπνέω σωστά.
Είμαι παίχτης δικός τους και έτσι και ο μεγαλύτερος φταίχτης
ξέρω τον τρόπο και δίνω τόπο στην οργή.
Φυγή.
Με τσουβαλιάσανε σε βράχο υπεραιωνόβιο που αιωρείται σε ένα Σύμπαν μαγικό.
Έγινα γεννηση,ζωή και θάνατος και κάπου εκεί αποφάσισα να Ζώ.
Κύλησα τον κύκλο λίγο παραπάνω και με τη σκιά του έφτιαξα άλλον ένα δίπλα του ακριβώς και έτσι όρισα το άπειρο
και πήρα νοητό μαχαίρι τό κοψα φέτες και όρισα τις μέρες.
Για να μπορώ να γεννιέμαι κάθε χάραμα ξανά
Και αυτοί φτιάξαν εργάσιμες και αργίες..
Άκουσα τον άνεμο να σφυρίζει ανάμεσα στα φύλλα και το ονόμασα Μουσική
και θέλησα να φτιάξω Μουσική γιατί ηταν η πρώτη φορά που άκουσα τη Γη να θέλει να μου πει τα μυστικά της..
Και ό,τι μάθαινα καινούργιο απο τη Γη ήθελα να γίνω και εγω αυτό.
Να το φτιάξω απτην αρχή και να το ζήσω και να το σπάσω αν θέλω.
Ανθρώπινη αρχή και τέλος γιατι εγώ όριζα το τέλος και το Έρεβος με φόβιζε,η ανυπαρξία με μόλυνε στα όνειρά μου..
Και έφτιαξα μονάδες μέτρησης και σύγκρισης και πυραμίδες και άγγιξα τον ουρανό και πέταξα μέσα του και πέρα από αυτόν για να βρώ το τέλος και να το ξεπεράσω και να νικήσω το θάνατο μα δε βρήκα τίποτα..
και δεν άντεξα και είπα να ξεπεράσω τους άλλους αντί να ξεπεράσω τον εαυτό μου και το Φόβο όρισα τιμές και αξίες και αντάλλαξα πράγματα Πανέμορφα και Παν-ανθρώπινα με χρυσό και με χρήματα.
Κατάντησα να ζω για να συλλέγω τιποτένια χρήματα,για να πληρώνω το δικαίωμα μου να ζήσω την Ανθρώπινη Ύπαρξή μου σε ένα μαγικό Κόσμο που αιωρέιται στη μεση που πουθενά...
Όρισα τις τέχνες,έφτιαξα μουσική,ξεπέρασα τον θεό απο φόβο για το θάνατο μα πληρώνω νοίκι για τη ζωή μου και την ύπαρξή μου,είμαι το μόνο είδος στο πλανήτη που το κάνει..
Και πιά αυτό δε λειτουργεί και αυτοί το ξέρουν ο ψεύτικος πύργος τους κατέρρευσε και εγώ φοβάμαι..
Φοβάμαι γιατί έχω μάθει να πληρώνω την ύπαρξή μου και περιμένω τί θα αποφασίσουν για μένα μετά,
αντί να γίνω ο πρώτος άνθρωπος που άκουσε το ψιθύρισμα της Φύσης και σκαρφίστηκε τη Μουσική
και ο πρώτος άνθρωπος που αντίκρυσε τη φωτιά και σκαρφίστηκε τα εργαλεία..
 είμαι απλά άνθρωπος πιά έχω ξεχάσει απο που προέρχομαι και τι ασύληπτες δυνάμεις κουβαλώ.
Είναι η ώρα να μάθω να ζω απο την αρχή γιατί με έχω περισσότερο ανάγκη απο ποτέ..
Και εγώ και εσύ...
Ας γίνω όλα αυτά που φοβάμαι.

δορίαιχμος