Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2011

Για μια Ιδεα

Τιναζω τα τα χερια ψηλα και φωναζω  ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!
Μεχρι τα πνευμονια μου να ξεγεννησουν περηφανα την τελευταια μου πνοη.
Η κραυγη μου δεν ειναι κραυγη απογνωσης.
Η φωνη μου δεν ειναι φωνη παραδοσης.
Η λεξη αυτη  θελω να διαπερασει το τυμπανο σου και να χαραχτει στο μυαλο σου με το πιο αιχμηρο λεπιδι.
Τοσο αιχμηρο που να μη νοιωσεις πονο.
Τοσο βαθια που θα την κουβαλας παντα.
Για να θυμασαι.
Να θυμασαι.
Αγναντευω τον ουρανο
Θελω ολα τα πετουμενα της γης οπου και αν βρισκονται,απο την πιο αιμοδιψη νυχτεριδα στο πιο σκοτεινο σπηλαιο,
μεχρι το  τεμπελη κηφυνα που δε ξερει το τραγικο τελος που τον περιμενει,
να ανοιξουν φτερα και να πεταξουν μεχρι τον διπλανο γαλαξια...
και να αποδωσουν φορο τιμης σε μια αεναη,αθανατη Ιδεα.
Θελω η φωνη μου να ακουστει πιο δυνατα απο την πυρηνικη εκρηξη στη Χιροσιμα,να σπασει το χρονο,να κανει ολους τους κροτους καθε πολεμου να ντρεπονται να ηχησουν...
Να ντρεπονται να ξεστομισουν το Μπαμ.
Θελω η φωνη μου να ειναι πιο δυνατη απο το ατσαλι,να μπορεσει να σπασει τις αλυσιδες απο τα δεσμα ανθρωπων που θυσιαστηκαν για την ελευθερια, να εξαυλωσει ολα τα καγκελα στα κελια τους.
Ειθε η φωνη μου,να γινει φωνη σου να φωναξεις μαζι μου.
Να φωναξουμε μαζι τοσο δυνατα που θα απωθησουμε το νεφος,το τοξικο καπνο εξω απο την ατμοσφαιρα.
Να θυμασαι.
Θελω τη φωνη μας να την ακουσουν τα παιδια στην Αφρικη, λιγο πριν πεσουν στο χωμα απο πεινα.
Μπορει να μην καταλαβουν τη γλωσσα.
Αλλα σιγουρα θα πιασουν το νοημα... και θα φυγουν με ενα χαμογελο χαραγμενο στα σκελετωμενα προσωπα τους.
Να ξανανοιωσουσουμε ζωντανοι.Φωναξτε!
Να ζωντανεψουμε τους σκοτωμενους.
Να ζησουν ξανα.
Να θυμασαι ..
να φωναζουμε πιο δυνατα.
Να φωναζουμε!
Να θρεψουμε με φωνη τις πληγες μας..
Να ατσαλωσουμε με πυγμη τα κοκαλλα μας..
Γιατι ερχονται μερες δυσκολες...
Και αν σε ξυπνησει μια κραυγη μεσα στον υπνο σου
και κρυος ιδρωτας σταζει απο παντου
ειναι η Ιδεα.
Ειναι η ιδια σου η φωνη.
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ !

Δεν υπάρχουν σχόλια: