Πέμπτη 24 Νοεμβρίου 2011

Φρενιτις η XIII - tredecim -


Μεσα σε παρανοιες,σε φετιχιστικους καμβαδες με τα πιο σκοτεινα χρωματα ζωγραφισα τη ζωη μου.
Ενας πινακας φερμενος απο ενα κοσμο που βασιλιας ειναι ο πονος, η φρενιτιδα βασιλισσα και μεις οι τρελοι υπηκοοι, που ξεμειναμε να κυνηγαμε στεμματα φτιαγμενα απο λασπη και αιμα.
Το δικο μας αιμα...
Τη λασπη που χτιζαμε τα μπουντρουμια που στοιβαζαμε τους πιο ασχημους εφιαλτες μας.
Δεν υπηρξαν ποτε βασιλιαδες με στεμματα αυτο ηρθα να σου πω.
Να βαλω την τελευταια πινελια στον πινακα σου και να σου πω οτι εσυ οριζεις την τρελα σου.
Αν θες να την αφησεις αυτη να σε ορισει μπορεις.
Αλλα καντο συνετα και με παντα με την ενδομυχη σκεψη οτι μπορει να την αφησεις αυτη να σε ορισει για παντα.Απο περιεργεια;
Ετσι απο ενα ματωμενο...
απο ενα ματωμενο λευκο κρινο γεννηθηκαν οι πρωτοι σκοτεινοι πριγκηπες..

cosmoΣ


Χaos



Ο ανθρωπος παλευει με το χαος στιγμες προτου δημιουργησει.
Αγκαλιαζοντας τη στιγμη νηφαλιος και αλλοτε μεσα απο πρισματα ουσιων και αλκοολ.
Το αποτελεσμα ειναι παντα το ιδιο.
Γεννηση της τεχνης.
Το νωθο παιδι του χαους ο αποκληρος νομας της συνειδησης...

Οι δουρειοι ιπποι στο μυαλο σου ανοιγουν τις νυχτες..
Απο μεσα βγαινουν επιλεκτοι,αιμοδιψεις,βαρβαροι οι καλυτεροι στο ειδος τους.
Λεηλατουν,κλεβουν σου σκοτωνουν τα ονειρα.
Καθε βραδυ πριν κλεισω τα ματια μου,βαζω μια μεγαλη φωτια.
Καιω το μεγαλο ξυλινο αλογο που μεχρι προτινως το εσερνα μαζι μου...
Και ο,τι απομεινει,το θαβω στην αββυσσο του μυαλου μου.Μαζι με τα απομειναρια των βαρβαρων..
Και ετσι...Μπορω να πεταξω...
Καθε φορα.